پیـــــرم و گاهــی دلم یاد جوانـــــی می کند

بلبل شـــوقم هوای نغـــــمه خوانی می کند

_______________________

همــتم تا میــــرود ساز غزل گیــــرد به دست

طاقتم اظــــهار عجـــــز و ناتـــوانی می کــند

_______________________

بلبلی در سیـنه می نالد هنوزم کـــاین چمن

با خزان هم آشــتی و گــل فشــانی می کند

_______________________

ما به داغ عشـــــق بازیها نشســـتیم و هنوز

چشم پروین همچنان چشمک پرانی می کند

_______________________

نای ما خامــــش ولی این زهره شیطان هنوز

با همــــان شور و نوا دارد شبـــــانی می کند

_______________________

گر زمـــــــین دود هوا گردد همــــــــانا آسمان

با همان نخــــوت که دارد آســـمانی می کند

_______________________

سال ها شد رفته دمــسازم ز دست اما هنوز

در درونم زنــــــده است و زندگـــانی می کند

______________________

با همه نســــــــیان تو گویــی کز پی آزار من

خاطرم با خاطـــــــرات خود تبــــانی می کند

______________________

بی ثمر هرســــاله در فکر بهـــــــــارانم ولی

چون بهاران می رسد با من خـزانی می کند

_____________________

طفل بودم دزدکی پیر و علیـــــــــلم ساختند

آنچه گردون می کند با ما نهـــــانی می کند

_____________________

می رسد قرنی به پایان و سپـــــــهر بایگان

دفـتر دوران ما هم بایــــــــگانی می کنـــــد

_____________________

شــــــــهریارا گو دل از ما مهـربانان مشکنید

ورنه قاضی در قضا نامهـــــــــربانی می کند

شـــــــــــهریار

_______________

یادش بخیر

واژه مقدس و پر ارج "فاطمه" نخستین نام بلند آوازه

دخت پیامبر گرامی ماست.

حضرت امام جعفر صادق در این باره می فرمایند:

فاطمـــــه در پسشگاه خدا نام های بلند و برگزیده ای دارد

و از جمله انها فاطمه است.

پرسیدند فاطمه یعنی چه؟

فرمود: منظور این است که او از هر بدی،

شرارت و تاریکی جدا و دور است؛

و ذره  ای سیاهی و ظلمت در قاموس زندگی او راه ندارد.

واژه مقدس زهرا از دیگر نام های آن حضرت می باشد.

امام صادق در جواب این سوال که چرا ان حضرت زهرا 

نامیده شد، فرمود:

زیرا هنگامی که در محراب عبادتش می ایستاد،

نور وجودش آسمان ها را نورانی و روشن می ساخت

چنان که ستارگان زمین را روشن می سازد.

__________________________

تا که پرسیدم ز منطق عشق چیست

در جوابم این چنین گفت و گریست

لیلی و مجنون همه افسانه اند

عشق تفسیری ز زهرا و علیست

الان صبح روزه عیده.....

الان از نماز برگشتیم....

با یه حالت عجیب....

مردم خوشحال از رسیدن عید بهم تبریک میگن...

اما دلتنگی رمضان....

سحر، افطار، شب های قدر. باید وداع کنیم.

رمضان چقدر مبارک بودی

باتو مسجدهامون چراغش روشن شد...

یتیم و فقیر از تو بی بهره نموندن...

ای ماهی که طراط مستقیم با تو هموار تر بود

حالا که رفتی نزد خدا شفاعت کن برامون...

خیری نصیبم بشه که بازم شب های قدرو درک کنم.

بازم سحرهارو ببینم.....و روشنای افطار......

حالا که سفرت رو جمع کردی و رفتی، دلتنگمون کردی...!

گفتم وداع ناخدآگاه یاد یه وداع افتادم

یه وداع آتشین،سخت و جگرسوز....

یادمه که واسمون میخوندن....

آمد مقابل خیمه ها با تن خسته و زار و نحیف

یا زینب یا ام کلثوم یا سکینه یا رباب علیکن منی السلام.....

یعنی عزیزان من وقت خداحافظی رسیده بیاید آقاتون رو ببینید

و آه زینب زینب زینب چه بر تو گذشت و چه آتشی بر جگرت افتاد

امان از ان دل پر درد امان از آن لحظه استیصال....

عشق تو هست آتش و نیزار زینب است

از علامه سید باقر فرزند آیت الله حجت سید محمد هندی نقل شده که حضرت ولی عصر(عج) را در شب عید غدیر در خواب به حالت افسرده و غمگین مشاهده کرد. پرسید آقای من چه شده که شما را امروز غمگین و افسرده می بینم؟ با این که مردم از عید غدیر خوشحال و مسرورند؟

آن حضرت فرمود در یاد و غم و اندوه مادرم می باشم. سپس فرمود:

لا ترانی اتخذت لا و علاها/ بعد بیت الحزان بیت سرور

سوگند به شرف مقام ان حضرت، مرا نخواهی دید که پس از بیت الاحزان خانه خوش بگیرم.

پس از ان که سید از خواب بیدار شد، قصیده ای در حالات غدیر و ستم هایی که پس از رحلت حضرت رسول بر حضرت زهرا وارد شد سرود و بیتی را که نیز ان حضرت سروده بود در ان گنجاند.قصیده او موجود و مشهود می باشد و مطلعش این است:

کل غدر و قول افک و زور/ هو فرع من حجد نص الغدیر

هر نیرنگ و تهمت و ناروا فرعی از انکار نص صریح غدیر است[1].

[1].فاطمة الزهرا، بهجت قلب المصطفی، ترجمه افتخارزاده ص 826.

منبع: کتاب آتش در حرم.

عشق یعنی عشق ناب فاطمه

بیت الاحزان خراب فاطمه